دوری از رحمت

آیه شماره 44  از سوره مبارکه مومنون

متن آیه:ثمُ‏َّ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا تَتْرَا کلُ‏َّ مَا جَاءَ أُمَّةً رَّسُولهُا کَذَّبُوهُ فَأَتْبَعْنَا بَعْضَهُم بَعْضًا وَ جَعَلْنَاهُمْ أَحَادِیثَ فَبُعْدًا لِّقَوْمٍ لَّا یُؤْمِنُونَ

ترجمه:سپس رسولان خود را یکی پس از دیگری فرستادیم; هر زمان رسولی برای (هدایت) قومی می‏آمد، او را تکذیب می‏کردند; ولی ما این امتهای سرکش را یکی پس از دیگری هلاک نمودیم، و آنها را احادیثی قرار دادیم (چنان محو شدند که تنها نام و گفتگویی از آنان باقی ماند.) دور باد (از رحمت خدا) قومی که ایمان نمی‏آورند!

تفسیر:1- سنّت خداوند بر فرستادن انبیا براى امّت هاست. (رسلنا تَترا) (هر اجتماعى
رهبر مى‏خواهد. فکر و علم به تنهایى براى بشر کافى نیست، بلکه باید امورى
را از طریق وحى بدست آورد)
2- تمام انبیا مورد تکذیب قرار مى‏گرفتند. (کلّما)
3- نتیجه‏ى تکذیب حقّ، هلاکت است. (و جعلناهم احادیث) (از گردنکشان و
طاغوتیان، تاریخى بیش نمى‏ماند)
4- نفرین کفّار جایز است. (بُعداً) (کلمه «بُعداً» مصدرى است که همیشه به جاى
فعل بکار مى‏رود. بنابراین «بُعداً»، یعنى «بعدوا بُعداً»)
5- نفرین قرآن، به خاطر کفر کافران است. (لایؤمنون)